Zosia, kilkuletnia dziewczynka, miała niedowidzenie lewego oka. Musiała nosić okulary i zaklejać lepiej widzące oczko. Nie lubiła plastrów i osłonki, ale z drugiej strony rodzice powtarzali, że to całe zasłanianie jest dla jej dobra. Czasem po prostu zaklejała oko. Czasem się buntowała. Czasem poddawała. Czasem oszukiwała. Nie wiedziała jeszcze, że jej mama jest optometrystką i nie podda się tak łatwo.
Pewnego dnia mama przyniosła do domu czerwono-zielone okulary. Zosia miała je zakładać na swoje okulary. Patrzyło się przez nie dość dziwnie. Wszystko mieniło się w mieszaninie tych dwóch kolorów. Jednak okulary to nie była ostatnia niespodzianka. Tajemnicze, czerwono – różowe rysunki pojawiły się w rękach mamy.
Te rysunki były przedziwne! Zosia raz widziała wszystko, raz znikały jej poszczególne elementy. Czasem rozwiązywała te zadania szybko, czasem oczy aż bolały ze zmęczenia. Do wymyślania pomysłów dołączył tata Zosi. Ćwiczeń przybywało. Zaklejanie już nie było takie złe, bo Zosia wiedziała, że później będzie się bawić z tajemniczymi ćwiczeniami i okularami z kolorowymi filtrami.
Zosia miała dużo szczęścia. Urozmaicone ćwiczenia w domu, wiedza mamy, wsparcie rodziców i systematyczność zaprocentowały. Teraz jest już ośmioletnią dziewczynką, widzi dobrze każdym okiem, ma widzenie stereoskopowe, czyli 3D.
Mama Zosi postanowiła rozszerzyć pracę zawodową. Poza okularami i soczewkami kontaktowymi zaczęła zajmować się terapią widzenia. To właśnie pacjenci mamy zachęcili ją żeby opublikowała swoje ćwiczenia. Tak powstała pierwsza książka: „Ćwiczę oko!TM”.

Książki „Ćwiczę oko!TM”
Książeczki „Ćwiczę oko!TM” to ćwiczenia anaglificzne do terapii niedowidzenia oraz dla dzieci słabowidzących. Odtłumiają niedowidzące oko i pobudzają je do patrzenia. Zmuszają dziecko do jednoczesnego patrzenia każdym okiem, dzięki czemu rozwijają widzenie obuoczne. Bardzo często używane są w terapii widzenia dzieci z upośledzeniami, opóźnieniami lub autyzmem. Dobrze sprawdzają się w gabinetowej i domowej terapii widzenia.

Jak działają?
Książeczki „Ćwiczę oko!TM” zostały narysowane w czterech kolorach – czerwonym, różowym, białym i czarnym. Dzięki dopasowaniu kolorów do filtrów w okularach czerwono-zielonych część zadania widoczna jest prawym okiem, część lewym. Żeby poprawnie rozwiązać ćwiczenia należy jednocześnie używać obojga oczu. Podczas rozwiązywania ćwiczeń stymulujemy każde z oczu osobno. Przyzwyczajamy mózg dziecka do łączenia widzianych przez oczy obrazów.

? Książeczki „Ćwiczę oko!TM” rewelacyjne przełamują lody i budują relację terapeuty z dzieckiem. Dzieci radośnie i spontanicznie podchodzą do patrzenia w czerwono-zielonych okularach, a rozwiązywanie zagadek dodaje jeszcze więcej radości.

Nauka, terapia i zabawa!
Książeczki „Ćwiczę oko!TM” nie tylko rozwijają widzenie, ale również uczą. Każda z nich zawiera 40 ćwiczeń anaglificznych. Zadania w nich zawarte są dostosowane do wieku dziecka. Pierwsza część (różowa) jest skierowana do dzieci w wieku 3-4 lata, druga część (niebieska) do dzieci w wieku 5-6 lat, trzecia część (zielona) do dzieci w wieku 7-8 lat. Przy okazji dziecko uczy się różnicować, porównywać, łączyć, poznaje litery i liczy. Stopień trudności rośnie, zarówno  terapeutyczny, jak i ogólnorozwojowy.

Zobacz jak wyglądają książki!
Rysunki poniżej ilustrują kolejno sytuację:

gdy patrzymy na zadanie w okularach i mamy zdrowe oczy

patrzymy na zadanie przez zielony filtr

patrzymy na zadanie przez czerwony filtr

Okulary czerwono – zielone zawsze nakładamy na okulary korekcyjne dziecka. Zadaniem terapeuty lub rodzica jest dopilnowanie, by dziecko nie przymykało żadnego z oczu i nie patrzyło ponad okularami czerwono – zielonymi.
Wykorzystując książeczki możemy rozmawiać z dzieckiem, zadawać pytania, pokazywać i wskazywać różne elementy na rysunkach. Wybieramy naprzemiennie różowe elementy z czarnymi. Zmuszamy wtedy dziecko do ciągłego i jednoczesnego używania każdego oka. Nie wolno dopuścić do sytuacji, w której dziecko patrzy raz lewym raz prawym okiem.

Barbara Pakuła