Od dawna, może dwóch lat, wnuczek mój nie chce o nic poprosić, nie chce podziękować ani też przeprosić. Wczoraj stwierdził, że to takie prostackie słowa. Tłumaczenie nie pomaga i próba wyegzekwowania jednego z tych słów w zależności od okoliczności niczego nie daje. Powiedziałam mu, że jest źle wychowany i jeśli nie poprosi to nie dostanie ani jedzenia ani picia w naszym domu. Był wczoraj przez trzy godziny pod moja opieką. Nie wiem, czy udawać że nic się nie dzieje czy też trzymać się tego "niedawania" czy może żądać od córki, aby zwróciła szczególną uwagę na jego zachowanie. Nie lubi przedszkola i z zasady płacze, a na pytanie do córki jak sobie radzi z tym brakiem właściwego słownictwa usłyszałam, że w przedszkolu ma wszystko "pod nos" podane i nie musi prosić. Jedzenie jednak nie wyczerpuje wszystkich możliwości, kiedy należy powiedzieć proszę, dziękuję lub przepraszam. Bardzo proszę o odpowiedź.

Gertruda