Kiedy dziecko zachowuje się nagannie lub powtarza coś, co zrobiło źle kiedyś często mówimy „Wstydź się”. Zamiast tego lepiej powiedzieć „Powiedz czego się nauczyłeś popełniając ten błąd?”. Takie zachowanie motywuje do dobrych zmian i wyciągania wniosków zamiast sprawiać, że dziecko czuje się zawstydzone.

Zamiast „ Bądź cicho”, czy „Uspokój się” zdecydowanie lepiej brzmi „Powiedz mi to delikatnie/szeptem”.

Kiedy pociecha źle się zachowuje zamiast „Za karę nie dam ci buziaka, nie przytulę cię” czy „Nikt nie będzie cie lubił, jak się tak będziesz zachowywać” lepiej powiedzieć „I tak cię kocham, ale następnym razem tak nie rób”. Zapewnienie o miłości bezwarunkowej procentuje lepszym zachowaniem i motywacją do poprawy.

Często mówimy „Dobra, zrobię to za Ciebie”. Gorsza wersja to „Czy zawsze wszystko muszę robić za Ciebie?”. Tymczasem takie zachowanie niczego dobrego dziecka nie uczy i pozbawia zapału oraz motywacji. Lepiej więc powiedzieć „Wierzę w Ciebie i jestem tu gdybyś mnie potrzebował”.

To prosty sposób, by wyegzekwować to co chcemy w kulturalny i pełen miłości sposób. Brzmi zdecydowanie lepiej niż „Masz to zrobić...teraz!” itp.

Słowo „dziękuję” powinno na stałe zagościć w dziecka słowniku. Upewniaj się, że używa go często. To nauczy je szacunku do innych i wdzięczności.

Dzieci często ulegają emocjom i nie potrafiąc sobie z nimi poradzić płaczą. Rodzice często wtedy mówią „Nie płacz”, „Nie bądź małym dzieckiem”, a tymczasem powinni powiedzieć „Rozumiem, że jest ci smutno, ale wiedz, że jestem tu by cię wspierać”.Komunikacja bez nerwów

Dziecko kochają czuć się odpowiedzialne, „dorosłe”. Więc zamiast wybierać np. w restauracji co zje na obiad zapytaj „Na co masz dziś ochotę?”.

Zamiast mówić „No tego nie potrafisz”, co choć w złudnej opinii niektórych rodziców ma za zadanie motywować, a prawda jest taka, że ma zabawienie podszyte krytyką lepiej powiedzieć „Spróbuj to zrobić sam, a jeśli będziesz potrzebować mojej pomocy – poproś mnie, jestem obok”.

Zamiast „No nie płacz, już – masz tu ciasteczko, zjedz sobie”, powiedz „Nie ma nic złego w płaczu, ale zastanówmy się co możemy zrobić, aby następnym razem poradzić sobie ze smutkiem i złością lepiej”.

Dzieci kochają rywalizować. Często jednak robią to niezbyt subtelnie w stosunku do rówieśników. Zamiast mówić dziecku „Nie rządź się tak” czy „Nikt nie będzie się z tobą bawić jak będziesz się tak zachowywać” powiedz „Podobają mi się twoje umiejętności lidera, ale pamiętaj także o grze zespołowej”.

Sformułowanie „Bądź grzeczny” brzmi dla dziecka enigmatycznie. Lepiej trafi do niego, gdy powiemy „ Pamiętaj, aby odnosić się do innych z szacunkiem”.

Najpopularniejszym sformułowaniem jest chyba „Nie rób tak”, „Przestań” itd. takie komunikaty działają może na psa, ale w stosunku do dziecka nie bardzo. Lepiej powiedzieć „Chciałabym, abyś teraz np. odłożył tę zabawkę/poszedł ze mną/zachowywał się ciszej” itd.

Sytuacja w sklepie. Dziecko chce zabawkę, a rodzic odpowiada „Nie kupię Ci”, albo „Nie mam pieniążków”. Efekt jest taki, że dziecko nie jest zbyt pocieszone. Lepiej więc powiedzieć „Czy chcesz dodać tę rzecz do swojej listy urodzinowych życzeń?”.

Zamiast bronić zrobić czegoś sformułowaniami typu „Jesteś na to za mały”, lepiej powiedzieć o uczuciach „Boję, się, że ten przedmiot jest dla Ciebie za ciężki i zrobisz sobie krzywdę”. Dziecko otrzymuje w ten sposób komunikat o tym, że rodzic się troszczy o jego bezpieczeństwo zamiast tracić pewność siebie „bo jest mały” i czegoś nie potrafi.

Poganianie to także cecha współczesnych rodziców. Słowa „Szykuj się szybciej”, „Jeszcze nie zawiązałeś butów” czy „Dobra to ja to zrobię, bo nigdy nie wyjdziemy” pachną krytyką. Zwolnij więc tempa. Pozwól dziecku także robić coś w swoim tempie, bez poganiania. Lepiej nauczy się wiązać buty metodą prób i błędów, ale samo niż jak będziesz go wyręczać. Zapytaj ile dziecko potrzebuje czasu i powiedz „Skoro potrzebujesz 10 minut to ja w tym czasie posprzątam w kuchni i spotkamy się przy drzwiach”.

Dzieci zazwyczaj nie są ostrożne. Jak  je uświadomić o niebezpieczeństwie. Na pewno nie mówić „ Bądź ostrożny”. To nic nie da. Lepiej uświadomić im to na przykładach powtarzając np. „O czym musisz pamiętać przechodząc przez jezdnię”. Niech maluch powtórzy za tobą. Taka lekcja jest niezwykle cenna i działa lepiej niż suche powtarzanie „Uważaj!”.

Nie mów „Wychodzimy...teraz!”. Dziecko nie zna twojego grafiku i nie wie kiedy ma być gotowe. Zapytaj „Ile czasu potrzebujesz – 5,10 minut? Poczekam na Ciebie”.

Komunikat, który wielu rodziców używa w stosunku do dziecka mówiąc „Nie jęcz”, raczej nie spowoduje, że maluch się uspokoi. Zaproponuj mu więc inną technikę. Powiedz „Weź głęboki oddech, policz do 10, a teraz spokojnie mi odpowiedz”.

Zamiast krytykować mówiąc „Dlaczego jęczysz, przecież nic ci się nie dzieje” upewnij się, że dziecko nie ma powodu do płaczu. Powiedz „ Widzę, że jesteś zaniepokojony – o co chodzi, co się stało””.