Jeden z najstarszych teatrów na Lubelszczyźnie. 

Reprezentacyjny gmach Lubuskiego Teatru z kompletnie wyposażoną widownią i odpowiednim zapleczem scenicznym zafunkcjonował w 1931 roku. Autorem projektu był znany berliński architekt Oskar Kaufmann. Salę teatralną nadzorował woźny miejski i wynajmował ją na masowe zebrania i okolicznościowe uroczystości. To na niej w niedługim czasie zaczęły występować na zmianę rywalizujące że sobą amatorskie zespoły kolejarzy i włókniarzy.

Przez cały czas swego istnienia Teatr prowadzi działalność objazdową, obejmując swym zasięgiem sześć województw, a w nich około sto pięćdziesiąt miejscowości. Ten model działania teatr postanowił utrzymać w sezonie artystycznym 1998/1999, już za kadencji Andrzeja Bucka kontynuując budowanie takiego kształtu Lubuskiego Teatru, jaki zapoczątkował Marek Okopiński za czasów swej dyrekcji, a ostatnio realizował Waldemar Matuszewski. Utrzymywał w repertuarze pozycje klasyki teatralnej, jak Mickiewiczowskie „Dziady” i „Wujaszka Wanię” Antoniego Czechowa, ale i cieszące się dużym powodzeniem sztuki takie, jak „Apetyt na czereśnie” Agnieszki Osieckiej, „Koty” Waldemara czy „Podróże Koziołka Matołka” Kornela Makuszyńskiego.

Lubuski Teatr chciał być przyjazny dla widza, wychodzić naprzeciw jego potrzebom, być miejscem otwartym i często odwiedzanym. Dlatego na Scenie Propozycji pojawił się spektakl według scenariusza i w reżyserii Krzysztofa Rościszewskiego pt. „Narkomani”, oparty na autentycznych relacjach anonimowych osób uzależnionych oraz na „Pamiętniku narkomanki” Barbary Rosiek. Nie brakowało rozrywki. Farsa Ray’a Cooney’a „Wszystko w rodzinie” w reżyserii Wojciecha Pokory miała premierę 11 października 1998 roku i długo nie schodziła z afisza.

W teatralnej przestrzeni jest też miejsce na edukację. W 2018 roku uruchomione zostało Laboratorium Twórcze, do którego teatr zaprasza najmłodszych na warsztaty i czytanie bajek. Dyskusje, spotkania autorskie, czytania performatywne – te i inne zdarzenia będą miały za zadanie obudowywać kolejne premiery i inicjatywy teatru o nowe konteksty. Przed zielonogórską sceną nowy rozdział. Tworzyć go będą Scena Letnia i Scena Lalkowa. To duża inwestycja, która oprócz zmian w topografii teatralnego miasteczka, znacząco poszerzy ofertę repertuarową. Na lubuskich widzów czekają teatralne wędrówki w nowe miejsca, na nieznane tereny.