Narwiański Park Narodowy jest jednym z 23 parków narodowych na terenie Polski.

Park znajduje się w północno-wschodniej Polsce, na obszarze Niziny Północnopodlaskiej w Dolinie Górnej Narwi. Narew na obszarze parku ma charakter rzeki anastomozującej, tworząc mozaikowy układ rozlewisk, siedlisk lądowych i bagiennych – nadaje jej to unikatowy charakter. Narwiański PN obejmuje odcinek doliny Narwi od Surażu na południu po Rzędzian na północy, o długości około 50 km. Ma obszar 6810,23 ha.  Symbolem Narwiańskiego Parku Narodowego jest błotniak stawowy. 

Na terenie Parku występuje 58 zbiorowisk roślinnych. Przeważa roślinność bagienna – zbiorowiska wielkoturzycowe i szuwarowe. Na obrzeżach występują łąki, olsy i zarośla wierzbowe. Ponadto występują mineralne wzniesienia (grądziki), porośnięte przez traworośla, zbiorowiska łąkowe i grądowe. Takie rozmieszczenie roślinności wykształciło się w wyniku tradycyjnej gospodarki łąkarskiej.

Park jest siedliskiem bardzo wielu zagrożonych gatunków ptaków, m.in. bielika zwyczajnego i bojownika bataliona. Można tu też spotkać m.in. gronostaje, tchórze. Na jednym z trzech stanowisk w Polsce występuje tu chroniony motyl dzienny. W parku występują 34 gatunki ssaków. Należą do nich m.in. bóbr europejski, piżmak, jeż europejski, ryjówki, rzęsorek rzeczek oraz większe, jak jeleń europejski, łosie, sarny europejskie i dziki. Spośród 21 gatunków ryb występujących w parku objęte ochroną są trzy: różanka pospolita, śliz pospolity, koza pospolita. Występuje tu również chroniony minóg ukraiński.

Do 13 gatunków płazów zasiedlających obszar Narwiańskiego PN należą dwa ogoniaste: traszka zwyczajna i traszka grzebieniasta oraz bezogonowe: kumak nizinny, grzebiuszka ziemna, rzekotka drzewna, ropuchy: szara, zielona i paskówka oraz żaby: moczarowa, trawna i wodna.