Nowy cyrk, to przestrzeń dla sztuki cyrkowej, z którą polska publiczność nie do końca jest oswojona. Niech rządnych rozrywki nie zwiedzie hasło, że jest to widowisko dla całej rodziny.

Tu otrzymujemy nowy cyrk w czystej postaci: fabularyzowaną opowieść o kondycji człowieka, który podejmuje wysiłek walki z materią. Niczym mityczny Syzyf wspina się do góry, balansując na granicy życia i śmierci. Wszystko w bardzo surowej, oszczędnej formie, sekwencja ruchów opiera się na powtarzalności, a każdy ruch, każda kolejna próba wywołuje w widzach drżenie o ludzkie życie.  Bo przecież w każdej chwili może nastąpić upadek...

Dziewięć lin, minimalizm scenograficzny i historia człowieka osadzonego między kolejnymi upadkami, podejmującego na nowo swoją próbę.
Gdzie są granice ludzkich możliwości?

Czy granica ryzyka jest płynna?

Czy sztuka cyrkowa, nawet jeśli przybiera formę teatralną powinna fundować nam tylko jeden rodzaj emocji?

Pytania o granice pozostają bez odpowiedzi, zamiast nich czy jakby na przekór następuje  nieustanne zbliżanie się do momentu granicznego, w którym tylko milimetry dzielą przed upadkiem w pustkę.

Przyjemność w powtarzalności, uparte dążenie do celu, bez gwarancji sukcesu...

Chcemy widzieć mitycznego Syzyfa szczęśliwym? To musimy sobie go takiego wyobrazić.

Dla mnie wspaniały, ale jeśli mam rekomendować, to uważam, że jest to spektakl dla wytrawnego widza, raczej dla dzieci starszych.

Agnieszka Bińczycka

fot. materiały promocyjne
„Pustka. Ćwiczenia z cyrku” grany gościnnie w Nowym Teatrze jeszcze w terminie 9-11 września 2016.