Przyszło nam żyć w tak skomplikowanych czasach, że trudno wyjaśnić dzieciom jak powinna funkcjonować przyjaźń, miłość, związek dwojga ludzi. Wydaje się, że jeden przepis nie istnieje.

Wiele się mówi o odchodzeniu od stereotypów, ról społecznych, od wzajemnego uzależnienia. Teraz powinniśmy być najpierw szczęśliwi sami ze sobą, a potem budować związek. Staramy się więc o tę niezależność ze wszystkich sił. Mamy oddzielne zainteresowania, tylko swoją pracę, związane z nią środowisko, w niej tylko swoje wyzwania i sukcesy.

Uroczy picturebook duetu: Smriti Halls i Steve Small jest ciekawym głosem w dyskusji i pomaga tłumaczyć zawiłości relacji już przedszkolakom.
To właśnie w wieku przedszkolnym znajdujemy pierwszych przyjaciół, a gdy już ich znajdziemy, nie chcemy puścić. Poznajemy zainteresowania przyjaciela, które wydają się nam absolutnie niezwykłe, chcemy robić dokładnie to samo, siedzimy w jednej ławce, jeździmy na te same wycieczki. Chcemy być zawsze tak blisko jak to tylko możliwe. Stajemy się nierozłączni. 

Takimi „papużkami - nierozłączkami” we wspomnianej książce są miś i wiewiórka. Ich przyjaźń jest tak mocna, jak tylko potrafią być pierwsze przyjaźnie i miłości. Wydaje się nie mieć ograniczeń. Aż tu nagle dzieje się coś strasznego - miś słyszy, że jego obecność wiewiórkę męczy.

Niewiele jest słów, które ranią bardziej. Osoba, której poświęcamy całą uwagę, która nas inspiruje i bez której nie wyobrażamy sobie ani jednego dnia mówi, że chce od nas odpocząć. Potrzeba dużej dojrzałości, by zrozumieć tę potrzebę. Dla dziecka jest to bardzo trudne. Mówimy o sytuacji odtrąconego misia, a co z wiewiórką?

Wiewiórką był prawdopodobnie choć raz każdy z nas. Naprawdę lubimy wspólny czas, odwiedziny, telefony, wspólne sprawy i plany, ale w pewnym momencie orientujemy się, że nic już nie możemy zaplanować sami, o nawiązaniu znajomości z kimś nowym nie wspominając. Do tego nasz przyjaciel nie jest ideałem, ma swoje wady, czasami coś zniszczy, czasami zachowa się inaczej niż byśmy chcieli. Czym bardziej czujemy się  przytłoczeni, tym dotkliwiej to widzimy. W końcu potrzebujemy przerwy. Trudno się dziwić wiewiórce…

Dopiero ten osobny czas pozwala obiektywnie ocenić relację i wrócić do niej. Pozwala dostrzec jak wiele z samych siebie utracilibyśmy usuwając z naszego życia przyjaciela. Czas wracać, jednak to nie takie proste. Przyjaciel został zraniony.

Autorki udowadniają jak znakomitym narzędziem do rozmów z dzieckiem jest picturebook. Tekst jest lekki i niemal beztroski. Punkt ciężkości w prezentowaniu emocji jest przesunięty na obraz. Warto zwrócić dziecku uwagę na mowę ciała bohaterów.

Wiewiórka musi się bardzo napracować, by wszystko wróciło do normy. I może to dobrze, w końcu zraniła uczucia przyjaciela.

Duży plus dla autorek za podjęcie tak ważnego i trudnego tematu, jeszcze większy za powstrzymanie się od moralnych ocen. Mamy tu szereg sytuacji i reakcji na nie.
Widzimy ich uwarunkowania. Nie można powiedzieć, że wiewiórka postąpiła źle, bo każdy ma prawo do własnej przestrzeni. Nie można się też dziwić zranionym uczuciom misia, bo został odrzucony. To daje nam prawdę, która być może jest najcenniejsza - musimy żyć tak jak nam dyktuje serce i musimy pozostać sobą, ale także powinniśmy zdawać sobie sprawę z perspektywy i emocji innych oraz konsekwencji, które trzeba będzie zaakceptować.