Na pozór tradycyjny dziewczyński romans, zyskał głębię przez równoległe zestawienie z mityczno-baśniową opowieścią o dziewczynie sprzed tysiąca lat wabionej przez rusałki, którą nieszczęśliwa miłość doprowadziła do śmierci. Losy współczesnej bohaterki wydają się podobne do jej losów, lecz Emilia jest mądrzejsza. Nie poddaje się całkowicie pierwszemu uczuciu i dorasta do nowego, dojrzalszego i świadomego związku. Utwór jest subtelnym portretem psychologicznym dziewczyny mieszkającej na wsi, lecz nie odczuwającej już silnego związku z naturą; to także przejaw zmian obyczajowych. Na podkreślenie zasługuje urozmaicony język, wizerunki dawnej i współczesnej wsi polskiej oraz jedność stylistyczna utworu: nawet obrazy przyrody współgrają ze stanami uczuciowymi bohaterki. Książka zdobyła Nagrodę Roczną Polskiej Sekcji IBBY i tytuł "Książki Roku" 1995.