Kiedyż koniec tej zimy srebrzystej?
Kiedy ujrzymy wody płynące czyste?
Ziemia wciąż nieświadoma, uśpiona...
Gdzież Wiosna, Wiosenka zielona?

Ptakom spieszno sfruwać z drzewa na drzewo,
Szukają Wiosny na prawo i lewo
Zielone, małe listki z utęsknieniem czekają,
Co chwilę ze swych łupin spoglądają.

Lecz gdy widzą białą pustynię
Tracą nadziei tę odrobinę.
Ze smutkiem się chowają,
Wiosny wyglądają.

Wiosna! Gdzież jest pani pogodna?
Spokojna, łagodna...
Co suknię ma plecioną ,
Kolorem kwiatów zdobioną.

Pokrytą rosy kroplami,
Haftowaną promieniami
A we włosach kwiat...
Przy tobie, Wiosno, radosny jest świat.

Zima już dawno się wszystkim sprzykrzyła!
Przyjdź, Wiosno, Wiosenko zielona!
Czy nasze nadzieje okażą się płonne?
Nie! Bez ciebie wszystko jest szare i monotonne...

Cieplejszy powiew? Czy to złudzenie?
Skąd się tu wzięły te wszystkie zieleni odcienie?
Słońce świeci, gałęzie w pąkach,
Pokryta kwiatami cała łąka!

Fauna i flora mogą budzić się do życia,
Przyszła wiosna, wyszła z ukrycia!
Swym spojrzeniem wszystko przenika,
Kwiaty rosną, a śnieg znika!

Ze szczęścia ptaki śpiewają,
„Wiosna! Jest już”- tak wołają.
Radosna wieść się niesie:
„Wiosna w górach! Wiosna w lesie!”

Wiosna! Nareszcie.... Wiosenka kochana,
Przyszła, choć długo wyczekiwana.
Nie musisz w lesie przyglądać się przyrodzie,
Wiosna jest również w każdym ogrodzie!

I nie tylko w ogrodach, naokoło też, wszędzie,
Nie wierzysz w cuda? To jesteś w błędzie!
Cudem jest ta atmosfera radosna.....
Ciesz się ze wszystkimi, bo... przyszła Wiosna!